Podróże do ojca ciekawości

Eksploracje partnerskie to zaawansowana technika. Co najmniej dwie fizycznie żywe osoby umawiają się na niefizyczne spotkanie i wspólne badania. Po powrocie do rzeczywistości fizycznej każdy z partnerów zapisuje wszystko, co zapamiętał z tego doświadczenia. Następnie wymieniają się notatkami, aby przekonać się, czy ich doświadczenie ma swoje odbicie w notatkach partnera. Na tym właśnie polega siła wspólnych eksploracji: pozwalają nie tylko gromadzić informacje i doskonalić swoje możliwości, ale także je weryfikować. Jeśli odnajdziemy swoje własne doświadczenia w opisie partnera, pozwoli to nam się upewnić co do ich prawdziwości. Zdobywanie weryfikacji to najlepszy sposób, żeby zostać dobrym badaczem.

Czym różni się nasza ignorancja, która zmusza nas do życia w strachu przed śmiercią, od ignorancji naszych przodków, która nakazywała im wierzyć, że Ziemia jest płaska?

Bruce Moen poznał w Instytucie Monroe’a techniki ułatwiające podróże poza ciałem. Jak pisze w książce, jest zwyczajnym człowiekiem, więc wykształcenie umiejętności poruszania się w wielowymiarowej rzeczywistości nie było dla niego łatwe. Jako inżynier stworzył zatem własne techniki pracy z umysłem ułatwiające przenoszenie się do światów na co dzień niedostępnych. Pozwolą one zrozumieć, co dzieje się z naszą świadomością, gdy kończymy ziemską egzystencję. Daje to zupełnie nowe spojrzenie na proces życia i umierania.
Po pionierskich książkach Roberta Monroe’a Podróże poza ciałem, Dalekie podróże oraz Najdalsza podróż, Bruce Moen przedstawia swoje własne podejście do zdobywania doświadczeń w obszarach niefizycznych.

(cytat pochodzi ze strony wydawcy)